Όσιος στάρετς Ανατόλιος ( Ποτάποφ) ο νεώτερος της Όπτινα +1922
Εορτάζει στις 30 Ιουλίου
O στάρετς Ανατόλιος, που ονομάστηκε «νεότερος» για να ξεχωρίζει από τον άλλο στάρετς Άνατόλιο,το Ζερτσάλωφ, ήταν ένας από τους πιο συμπαθείς στάρετς της Όπτινα. Ξεχώριζε για το προορατικό του χάρισμα και την αγάπη του κι ήταν ο πρώτος ίσως από τους γέροντες πού δέχτηκε σχεδόν μαρτυρικό θάνατο. Στο πρόσωπο του στάρετς Ανατολίου μπορούσες να διακρίνεις κάτι από τη φρεσκάδα πού ‘χουν τ’ αγριολούλουδα, είχε πάντα μια νεανική διάθεση και μια ήρεμη χαρά.
1. Η πνευματική καθοδήγηση του γέροντα Ανατόλιου ήταν μια πλήρης αποδοχή της ελευθερίας. Ποτέ δεν απαιτούσε από κανέναν να δεχθή να κάμει κάτι που δεν το είχε καταλάβει ο ίδιος• μόνο και μόνο γιατί ήταν εντολή του. Πάντοτε άφηνε στα πνευματικά του τέκνα την άνεση, να κάμουν, ή να μη κάμουν, αυτό που τους έλεγε. Η ευλογία του δεν ήταν ποτέ εντολή. Ήταν πάντοτε μια πρόσκληση• μια υπόδειξη.
Έλεγε:
— Τι είναι αυτά που λέτε; Ο Θεός την αγαπάει την ελευθερία. Όπου το πνεύμα Κυρίου εκεί ελευθερία, όπως λέει ο απόστολος. Με το ζόρι δεν θέλει να γίνεται τίποτε! Κανέναν δεν τραβάει κοντά Του με το ζόρι! Δεν δεσμεύει κανέναν. Καλούμε να ρθούν στο σπίτι μας, επειδή το θέλουν. Έτσι και ο Χριστός κάλεσε τους Ιουδαίους. Δεν αποκλείει κανέναν. Όλους, μας υπόσχεται να μας αναπαύσει κοντά Του! «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι• καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ. 11, 28). Και όταν εμείς δεν πηγαίνωμε κοντά Του, δεν μας τραβάει με το ζόρι!
Σε ερώτημα της πνευματικής του θυγατέρας μοναχής Αμβροσίας, σε ποιο μοναστήρι θα έπρεπε «να πάει», ο γέροντας της απάντησε:
—Παρακάλεσε τον Κύριο, να σε στηρίζει και να σου δείχνει τον δρόμο Του.
Πηγή: Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, «Στάρετς Ανατόλιος της Όπτινα», έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως, Πρέβεζα 2005
***
Μια Προφητική Επιστολή του Αγίου στάρετς Ανατολίου του Νεωτέρου της Όπτινα ( +30 Ιουλίου 1922).
«…Στις
Εκκλησίες θα εμφανιστούν αιρέσεις και σχίσματα ,κι όπως προείπαν οι
άγιοι Πατέρες, στους θρόνους των ιεραρχών και τα μοναστήρια θα υπάρχουν
άνδρες αδόκιμοι και άπειροι στην πνευματική ζωή. Γι αυτό θα εξαπλωθούν
παντού αιρέσεις και θα πλανήσουν πολλούς ανθρώπους. Ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους θα ενεργεί με πονηρία με σκοπό να ελκύση εντός της αιρέσεως, εάν ήτο δυνατόν, ακόμη και τους εκλεκτούς.Δεν θα αρχίσει κατ’ ευθείαν να απορρίπτη τα δόγματα της Αγίας Τριάδος, την Θεότητα του Ιησού Χριστού και την αρετή της Θεοτόκου, αλλά θα αρχίση ανεπαισθήτως να διαστρέφη τις διδασκαλίες και τις παραδόσεις της Εκκλησίας και το πραγματικό νόημά τους, όπως μας παρεδόθησαν απο τους Αγίους Πατέρες εν Αγίω Πνεύματι. Ολίγοι θα ανντιληφθούν αυτές τις πανουργίες του εχθρού, εκείνοι μόνον οι πλέον πεπειραμένοι εις την πνευματικήν ζωήν. Οι αιρετικοί θα πάρουν την εξουσίαν επί της Εκκλησίας και θα τοποθετήσουν ιδικούς των υπηρέτας παντού, οι δέ πιστοί θα καταφρονώνται.
Ο Κύριος είπεν: «από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς», και έτσι από τους καρπούς των, όπως επίσης και από τις ενέργειες των αιρετικών αγωνίσου να διακρίνης αυτούς από τους αληθινούς ποιμένας. Αυτοί είναι πνευματικοί ληστές, λεηλατούντες το πνευματικόν ποίμνιον και θα εισχωρούν εις την αυλήν των προβάτων (την Εκκλησίαν) αναβαίνοντες αλλαχόθεν (και όχι από την πύλην), όπως ακριβώς προείπεν ο Κύριος. Θα εισχωρούν παρανόμως, μεταχειριζόμενοι βίαν και καταπατούντες τους θείους θεσμούς. Ο Κύριος τους αποκαλεί κλέπτας (Ιω. ι’, 1). Πράγματι, το πρώτο έργο που θα κάνουν θα είναι ο διωγμός των αληθινών ποιμένων, η φυλάκισις και η εξορία τους, διότι χωρίς αυτό θα είναι αδύνατον σ’ αυτούς να λεηλατήσουν τα πρόβατα.
Γι’ αυτό παιδί μου όταν ίδης την παραβίασιν της πατερικής παραδόσεως και των θείων εντολών εις την Εκκλησίαν, της τάξεως που εγκαθιδρύθη από τον ίδιο τον Θεό, γνώριζε ότι οι αιρετικοί έχουν ήδη εμφανισθεί, αν και προς το παρόν μπορεί να αποκρύπτουν την ασέβειά τους. Ακόμη θα διαστρέφουν την Αγίαν Πίστιν ανεπαισθήτως με σκοπό να επιτύχουν, καλύτερα να παραπλανήσουν και δελεάσουν τους απείρους στα δίκτυα τους. Ο διωγμός δεν θα στρέφεται μόνον εναντίον των ποιμένων, αλλά εναντίον όλων των υπηρετών του Θεού, διότι όλοι εκείνοι που
θα κυβερνώνται από την αίρεσιν δεν θα ανέχονται την ευσέβειαν. Να αναγνωρίζης αυτούς τους λύκους με ένδυμα προβάτων, από τις υπερήφανες διαθέσεις τους και την αγάπη τους για την εξουσία. Θα είναι συκοφάντες, προδότες, ενσπείροντες πανταχού έχθραν και κακίαν. Οι αληθινοί υπηρέται του Θεού είναι ταπεινοί, αγαπούν τον πλησίον και είναι υπήκοοι εις την Εκκλησίαν.Οι Μονάζοντες θα καταπιέζονται μεγάλως από τους αιρετικούς και ο μοναχικός βίος θα περιφρονείται. Τα Μοναστήρια θα λιγοστεύσουν, ο αριθμός των μοναχών θα μειωθεί και αυτοί που θα μένουν θα υποφέρουν ποικίλους εκβιασμούς. Αυτοί οι εχθροί του μοναχικού βίου τέλος πάντων έχοντες εμφάνισιν μόνον ευσεβείας, θα προσπαθούν να ελκύουν τους μοναχούς με το μέρος των, υποσχόμενοι σ’ αυτούς προστασία και γήινα αγαθά, κακοποιούντες τους αντιτιθεμένους σ’ αυτούς με διώξεις.
Αυτές οι κακοποιήσεις θα προξενούν μεγάλη απόγνωση στους ολιγοψύχους, αλλά εσύ παιδί μου να χαίρεσαι διότι έχεις ζήσει μέχρι τούτον τον καιρόν, επειδή σύμφωνα με τον λόγον του Κυρίου (Ματθ., ι’, 32), οι πιστοί τότε, πού δεν θα έχουν δείξει άλλες αρετές, θα λάβουν στεφάνους μόνον και μόνον επειδή εστάθησαν στερεοί εις την πίστιν.
Να φοβήσαι τον Κύριον παιδί μου. Να φοβήσαι μήπως απωλέσης τον στέφανον που ετοιμάσθηκε για σένα. Να φοβήσαι μην αποβληθής παρά του Κυρίου εις το σκότος το εξώτερον και την αιώνιον κόλασιν. Στέκε ανδρείως εις την πίστιν και εάν είναι αναγκαίον υπόμενε διωγμούς και άλλες θλίψεις διότι ο Κύριος θα είναι μαζί σου, και οι άγιοι Μάρτυρες και Ομολογηταί θα βλέπουν με χαρά τους αγώνας σου.
Όμως αλλοίμονον στους μοναχούς σ’ αυτές τις ημέρες που θα είναι δεμένοι με υπάρχοντα και πλούτη, οι οποίοι ένεκα της αγάπης της «ειρήνης» θα είναι έτοιμοι να υποταχθούν εις τους αιρετικούς. Αυτοί θα αποκοιμίζουν την συνείδησή τους με το να λένε «εμείς συντηρούμε και σώζομε το μοναστήρι, και ο Κύριος θα μας συγχωρήση». Οι ταλαίπωροι και τυφλοί δεν αντιλαμβάνονται ότι δια μέσου της αιρέσεως οι δαίμονες θα εισέρχονται στο μοναστήρι, το οποίον δεν θα είναι πλέον τότε ένα άγιο μοναστήρι, αλλά γυμνοί τοίχοι από όπου η χάρις θα αποχωρεί.
Ο Θεός οπωσδήποτε είναι ισχυρότερος από τους εχθρούς και ποτέ δεν θα εγκαταλείψη τους δούλους του. Αληθινοί Χριστιανοί θα ευρίσκονται έως τέλους του αιώνος τούτου, μόνον που θα προτιμούν να ζουν σε απομακρυσμένους και ερημικούς τόπους. Να μην φοβήσαι τις θλίψεις, αλλά μάλλον να φοβήσαι την ολέθριον αίρεσιν, διότι αυτό είναι που μας γυμνώνη από την θεία χάρη και μας χωρίζει από τον Χριστόν. Αυτός είναι και ο λόγος διά τον οποίον ο Κύριος μας έδωσε την εντολή να θεωρούμε τους αιρετικούς σαν Χριστοκαπήλους και ειδωλολάτρας. Και έτσι παιδί μου ενδυναμού με την χάριν του Ιησού Χριστού. Βιάσου να ομολογήσεις υπέρ της πίστεως και να υπομένεις θλίψεις σαν καλός στρατιώτης του Κυρίου Ιησού Χριστού (Β’ Τιμ. β’, 1-3), ο οποίος είπε «γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής» (Αποκ. β’, 10).
Εις Αυτόν συν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι ας είναι η δόξα, τιμή και κράτος εις αιώνας αιώνων. Αμήν. (Από το Orthodox Life, τ.3, του 1993)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου